soğuyan sözler

Bir miydik hepimiz ? bir hepimiz türküsü söylenirdi ağaçların yapraklarında..
kimlerdi bu hepimiz ? ya da kimler değildi? düşüncelerimiz nerede aynı kalır ve nerede değişirdi ?
bir tartışmanın dışından bakan gözle , içinde kalan göz aynı şeyleri görebilir veya söyleyebilir miydi?
insan kendini nerede yalnız bıraktı?
hareketleniyor sözler .. kulaklara temas ettiğinde bir sıçrama yaratan sesleri arıyor insan.. sırf kendi iyiligi , sırf kendi iyiligini düşünen insan neyi kazanır en sonunda ? kendini kaybetse bile..
iyi sözler söylerdi insan , kendini dahil ettigi toplumlara .. o topluluklarda bulaşan hareketler vardı iyilikle başlayan .. bir olmanın türküsünü söyleyemezdik .kendimizi var etmenin , kendimiz gibi olmayani yok etmekten gectigi yanilgisiyla..