aynada...

uyanış başlasaydı 'insan'da ;
yalnız kendini değil ,
kendini yalnız görürdü
aynada...

ayakta kalır

güneşin altında kalır düşünce;
sözlerden şemsiye açılmayınca..
o an bir karga güler
üstünden 100 yıl geçmiş bir şakaya.
ayak takılır gerçeğe
ayakta kalır dışına açtığı gözleriyle
bakarsa içine...

bardaktan.

bardaktan taştı yağmur
sen gözlerini doldurunca
ufuk çizgi çekti kaşlarına
ben gözlerine bakınca
aldım sözlerin içinden sesini
bardaktan yağmur taşınca
doldurdun gözlerini
umut kalem tutunca
silmedin harflerimi
bilmeden yanlış yazınca..

salıncak..

düşünce öykününce gerçeğe
yenildi somut bir gölgeye
insan tuttu gölgeyi
tutmasa yaşayamaz sandı

bir salıncak kurdu hayal
insan atladı
tuttuğu ipleri gerçek sandı

insanın kalbi yuvarlaktı
yerçekimine yenik düştü dünya
insan ona bir masal anlattı
bir çocuk duydu gerçek sandı

masal çocuğun gözlerinde canlandı
sözler dünyaya yuvarlandı
çocuktan koptu rüya
yeni bir evren yarattı
biri anlattı insana
insan tutmadığını masal sandı