kendine bir sonbahar yazdı
sararmış duygularını
kurumuş yapraklar gibi
döküverdi
yerlere
sonra koştu
topladı yerden onları
üzerlerine geçmişin kokusunu sürüp
yürek defterinin arasında saklamalıydı
en neşeli olduğu
ve her şeyi unuttuğu bir gün
defteri yeniden açacaktı
kıyamadığı eski duygularını
koklayacaktı
başını koyacaktı defterin omuzlarına
uzanacaktı derin hatıralara
ve belki unutulmuşların arasında
bir yaprak olacaktı..
14 Aralık 2009 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hala sararmış yaprakların etrafta olduğu şu günlere ve sonbaharın hüznüne çok uyan bir şiir olmuş sizinkisi..
YanıtlaSil