ayakkabılarıyla konuşan insanlar

yine çatallandığında yollar
asfalta ektikleri umutlar yeşerirken
bazen kendileri ezer onları
ayakkabılarıyla..

ayakkabılarıyla konuşan insanlar vardır
seçilmiş yalnızlıklarında yürürler
bir patika görür diğerleri
onlarsa onlarca patikada kaybettikleri kendilerine öykünürler.

insanların en son sözleri affedilmezken
onlar hiç söyleyememeyi cümlelerle örterler
ağzı kalabalıktır cümlelerin kelimelerle
boşlukta asılı kalır anlamlar
ve hiçkimsenin ortasında yine ve yeniden
yollar çatallandığında
ayakkabılarıyla konuşan insanlar vardır
son sözleri olmayan..