yaklaştı kendine korkmadan
yüzyüze baktı kalbiyle aklı
elini uzattı ve tuttu elinden kendini
yürümeye başladığında,
özgürleştiği duygular ayaklarına seriliyorlardı...
yalnızdı insan,
aynaya baktığında kendini bile görmezdi karşısında
sadece umardı bakmayı gözlerinin en içine
cesaret isterdi bu da...
okumayacağı mektupları yazardı insan
koyardı başucuna
uykudan önce kitaplarına dönüşürdü yazdıkları
hayatının bir ucundan bir ucuna..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
İnsanın paraya, sevgiliye, işine, ailesine, arkadaşlarına değil de önce kendine tutunması lazım galiba. Bunu da yapmak dünyanın en kolay şeyi değil. Ama denemeye değer değil mi?
YanıtlaSil