düşüş (hayat)

hiç sesin yoktu , ağlamadın önce
bir boşluğa düştün uzayda..
doğdun ve yalnız annen vardı yanında
yalın bir düşüş yaşarken,
dünya popona vurdu nefes alman için
acı çekmeliydin önce
ve haykırmalıydın yaşadığını
yayılmalıydı ses dalgaların
onu duyduğunun farkında bile olmayan kulaklara!
çağırmasan da gelirdi annen..
sense , çağırsan da gelmeyenlere odaklanacaktın.
yürüyecektin yolun nereye gittiğini sormadan
ve bir uçurumun tam kenarında duracaktın
yağan ilk yağmurda ıslanacak bir yaprak
onu ilk sen bulup koparacaktın
ellerin yeşillenecek ve koklayacaktın
büyüdüğünden bahsedip ,
unutma oyunu oynayacaktın yaprakla
sen unutmuş gibi yaparken , o sende bıraktığı kokuyu unutmayacaktı
onu uçurumun kenarında bırakacaktın
sana acı cektirenlerle , senin acı verdiklerin arasında
görünmez baglantı
yine sen olacaktın
buna ''hayat'' diyecekti insanlar
ağlayacaktın....