özgür kuş..

'an'lardır yolcuydu
denizden çıktığında
ıslak ayaklarına vuruyordu sahilin kumları
güneş alnını kokluyordu şimdi
yanan yüzüne dünya ayna tutmuştu
derin bir nefesti aldığı..
toprağa bastırdı ellerini ve dizlerini
toprak, içine çekti parmak izlerini
çiçeklerin yapraklarında yansıyorlardı
düşünceleri..
yeni kuruyan saçlarından bir damla düştü
kalbinin tam ortasına
ve uyandı düşleri...
kendine sokuldu baktı ve anladı
parmaklarına bağladığı kuşu sevdi
ve çözdü ipleri..
'kuş' özgürdü
kanatlarında çırparken geçmişi
bir saç teli kalmıştı tüylerinin arasında
onu gideceği yere kadar uğurlayacak söylenmemiş bir sözdü
kuş, uçacak, uçacak , uçacak
ve yeni düşler kuracaktı şimdi..